Verrast of niet? (30 september 2013)

Sudak, echt een hostel of een budgethotel is er niet. Maar we moeten iets. Misschien doorreizen dan? 
Heel verrassend, tsja na ja, een bus naar Koktebel is er vandaag niet meer. Het is ook al donker en weten eigenlijk niet wat te doen. 

Een opdringerige vrouw vraagt ons, inmiddels voor de derde keer, of we een slaapplaats nodig hebben. Zo komen we bij Hotel Viktoriya. Tsja, blijft Oostblok hè. 
We betalen omgerekend vijf eu p.p. Ondanks de koude douche in de ochtend en een watercloset met een lucht van heb ik jou daar, exclusief papier, is het prima voor een nachtje. 
Sudak lag niet officieel uitgesproken in de planning. Eenmaal in Sudak danken wij ons bezoek. Een paar geweldig grote bergen van rotsen steken uit de turkoois cyaan kleurende zwarte zee. De zon prikt lieflijke op de rug als we de rotsen beklimmen om het fort van Sudak beter te bekijken. 
De wolkenplukjes en de zeewind zijn we tijdens de klim erg dankbaar. Zij zorgen voor verkoeling, trui aan trui uit en weer aan. Echter als ons bezoek bijna afgelopen is zijn de plukjes groter geworden en bevatten zelfs een drup. Tijd om te gaan. 

Hobbelend brengt een busje ons naar Koktebel. Na 30 minuten kotsmisselijke gehobbeld te hebben valt mijn oog op een verkeersbord. 

!Waarschuwing gaten in de weg! 

'Daar zijn ze lekker laat mee' fluister ik zachtjes tegen mezelf. Totdat er een paar secondes later echte hobbels en kuilen aankwamen. 'Zucht, ze zijn er toch niet laat mee..!' Verrassing. 

Desalniettemin blijft de route fantastisch. De gele rotsachtige bergen worden schaars naarmate we dichterbij Koktebel komen. Hier zijn de bergen niet langer rotsachtig maar zanderig droog en zonder verassende punten en hoogtes. Het is het vulkanische gebergte dat Koktebel op de kaart heeft gezet. 
We arriveren als de zon zich opmaakt om te gaan zakken. Wandelen langs de zee over de boulevard is een verrassing. Klapwiekend boven de blauwgroen schitterende zee verplaatsen de witte meeuwen. Met de helder lucht met hier en daar een te donkere wolk.
Na het eten al ver in de avond drinken we nog een aantal alcoholische versnaperingen en komen veel meer te weten over het Oostblok. Ilmari weet ons veel te vertellen over Finland, Rusland Oekraïne, Wit-Rusland  en meer. Interessante verhalen nemen ons mee tot diep in de nacht.
Als de ochtend ons groet staan we even zeer hoopvol op. Er is zon, en oke, achter de bergen proberen grote donkere wolken  ons te bereiken maar de berg beschermd ons, nog. Na een uurtje wandelen over de ooit door de vulkaan veraste bergen is het de berg die de handdoek in de ring gooit. De regendruppels raken onze t-shirts. Dat ons doet beslissen de wandeltocht te cancelen. 
Zoals het dezer dagen telkens verloopt gaan we ook nu weer door. Het langzaam verplaatsen in een omgeving als deze is geen straf. In de bus zien we veel. Prima dus. 

In de vroege avond maken we kennis met Kerch (Kertsj). De havenplaats tegenover de Russische kustlijn. 
In het donker is het de Kertsj Obelisk op de Mithridates-heuvel die waakt over de havenstad. Nieuwsgierig sluiten we de oogjes, maar niet voordat er geproost is. 
Dit is de laatste avond dat we met z'n drieën zijn. Uiteraard hebben we daar ook maar even op gedronken. 

De kerkjes, de heuvel, de oude trap en het uitkijkpunt het is allemaal prima voor de ochtend. 
In de middag is een busrit van 5 uur de dagbesteding. Na zo'n lange rit heb je echt behoefte aan, je raadt het al, een treinrit van nog eens 8 uur.  De trein nemen we in de nacht zodat er lekker geslapen kan worden. 
Reizen met een nachttrein is hier heel normaal en erg comfortabel. Zeker als je je bedenkt dat je 1ste klasse kan gaan tukken voor plusminus 12 euro. 

Goedemorgen Kharkiv (Kharkov). Deze stad verrast ons. Het is 5 graden!! Van de Nederlandse zomertemperaturen naar de winterse. 
Kharkiv ook de stad waar NL speelde in 2012. Wellicht hebben vele deze stad gewist of niet opgeslagen op de menselijke harde schijf.  
Al dat rondtrekken van de afgelopen dagen heeft ons gesloopt. Het is nu even klaar, we gaan de rust tot ons nemen. 

Drie nachten verblijven we in een hostel midden in het centrum. Het is een grote stad met één van Europa's grootste plein. Overal is het schoon! Niet Hollands schoon maar echt schoon.  

In de stad gaan we:
-Shoppen. De kou verplicht ons op jacht te gaan naar warme kleding. Niet eenvoudig daar de gemiddelde prijzen hier hoger liggen dan bij ons. Uiteindelijk slagen we op de barabashovo bazaar. Deze gigantische bazaar is echt te groot voor middagje, maar prima zo.  
-Op stap. Geen echte party maar heel erg chique uiteten. Met lekkere sushi en een fles wijn. Zo een restaurant waar men je glaasje bijvult als je halverwege bent. 
-Wandelen in het park. Kharkiv heeft veel mooie goedverzorgde parkjes. Maar ééntje, het Gorky park,  zit echt vol met verrassingen. Het park heeft namelijk een open pretpark. Een soort mix tussen Vondelpark en Walibi. Erg leuk, uiteraard hebben wij een paar "enge" attracties aangedaan. 
Als later de avond in het park de temperatuur gedaald is tot onder vijf staan we bij het podium en drinken we gluhwein. Winter. 
-Ervaren. Nu kunnen we echt heel goed dankjewel zeggen in het Oekraïens maar soms wens je meer te kunnen. Tijdens ons geklungel komen we veel lieve mensen tegen die erg behulpzaam zijn. Als we met de metro naar het station gaan en we de weg vragen voor de overstap loopt er een jongen helemaal mee naar onze overstap. Vervolgens moet hij weer naar de metro waar we zojuist uitgestapt zijn. Hij zal daar op de volgende moeten wachten. 
In de metro staan we hutjemutje. FC Metalica heeft gespeeld. Stomdronkenlui en wat weerwar van woorden en lachen, daar sta je dan.  
Eindstand 1-0 voor mij, ik heb een sjaal gekregen van de plaatselijke voetbalclub zonder erom gevraagd te hebben. 

Een verrassende week kan je wel zeggen. De plaatsen, de mensen, de temperatuur en de het land. Fantastisch.