Gaan ze weer!

Zaterdagochtend, mijn wekker is ondertussen al veel te vaak afgegaan, een berichtje van Sam herinnert mij dat ik uit m’n nest moet. 

Veel te gehaast grijp ik alles wat ik nodig heb en terwijl de alcohol van de avond ervoor nog bezig is met verdwijnen rijden we naar Schiphol. 

We bedanken de ouders van Sam en lopen de massa in. Schiphol is druk! 

Eenmaal langs de verschillende controleposten en we kunnen ontspannen.  

We hebben twee kleine vluchten achter de rug en stappen hier inmiddels 5:55 zondagochtend. 

Toen we hoorden dat een taxirit naar ons hotel 2 uur zou duren besloten we ons hotel te annuleren en er eentje in Negombo op te zoek. Een goed keus, want om 7:50 zaten wij aan een ontbijt met de voetjes in het zwembad. 

Na  het ontbijt bewegen wij ons richting strand. Nog geen vijf stappen en 4 verkopers hebben ons gesignaleerd. Beleefd slaan we alle armbandjes, doeken en houten prul af!! (We moeten nog drie weken). 

Sam en ik zijn van die personen die altijd zeggen van: ‘oh 2 km? We lopen wel!’ 

Flipfloppend gaan wij richting Negombo centrum. We stuiten een drukke markt. 

Een en al handel hier, de straten zijn vol met mensen met grote tas die of al gevuld zijn of nog gevuld moeten worden. 

Als laatste bewandelen wij de straat langs de zee. Slechts een verkoper en wat stenen bevindt zich tussen jou en de zee.. en terwijl er een straffe wind van zee de vele schaduwdoeken meters omhoog en omlaag doen dansen gaat de handel hier door. 

Na zoveel landen kom ik toch weer nieuwe soorten fruit of groente tegen. Erg smakelijk. Iets minder smakelijk is de vismarkt. Een veld zo groot als een voetbalveld vol met stroken dode vissen. Adem in, foto klik! 

Via een oud Nederlands fort langs een kerkje en vieze havenhuisjes naar een plekje waar we even kunnen bijkomen. Die vlucht hakt er dan toch wel in. 

Een dutje en een duikje vullen de rest van onze dag. 

Wanneer onze maagjes beginnen met knorren slenteren wij richting het strand. We zien nu een totaal ander strand dan eerder deze dag. Vol met lokalen die allemaal de avond zon genieten. 

We nemen afscheid van dag 1 hier in Sri Lanka met een dobbeltje en een drankje. 

Maandagochtend. Na een goede en vooral lange nachtrust gaan wij heel ontspannen uitzoeken hoe en wat. We hebben geen idee waar we heengaan maar we zijn onderweg.  

Wij hebben niets uitgestippeld en gaan... zonder echt een idee te hebben hoe laat de trein van waar vertrekt nemen we een taxi naar Gamhapa. Hiervan vertrek in ieder geval een trein. 

09:35 komen we aan, de trein van 09:30 blijkt een flinke vertraging te hebben. Dus wij kunnen nog mee wanneer deze om 10:30 binnenkomt. Wat een geluk. 

Op de trein is het genieten. Genieten van de hobbels en de bobbels, het is net een achtbaan. Maar wel eentje langs vele kleine dorpjes door de prachtige groene bossen van dit land. 

Met alle deuren en ramen open tocht het lekker door. Desalniettemin blijft het plakken. Gelukkig zijn er genoeg verkopers die ongeveer 50 keer voorbij zijn gelopen. Uiteraard kochten wij hier lokale lekkernijen en wat koud water. 

In de middag maakt Sam mij wakker en zegt;’shit we zijn er...wakker worden!’ 

Gehaast stappen wij nog net op tijd uit. Nog geen 10 seconde later rijdt de trein al weer door. 

Ietwat versuft vinden we een boomstam. Hier komen we bij en zoeken we naar een slaapplek. 

Een tuktuk brengt ons naar een hotel. Het is iets boven ons budget maar toch nemen we een kijkje. We krijgen kamers te zien die elk met elkaar concurreren qua luxe en comfort. 

We twijfelen even, en, twijfelen nog een beetje... maar ach, we hebben toch een creditcard? We doen het! 

De hotelmedewerkers dragen onze spullen, zetten de airco aan en brengen ons een welkomstdrankje. Hèhè. 

Daar wij eigenlijk dolgraag direct in onze jacuzzi willen stappen of een duik in het zwembad willen nemen besluiten wij toch nog om maar iets cultureels te zien. We zijn er nu toch. 

Anuradhapura heeft heel wel mooie tempels en tuinen. Om toch iets mee te krijgen van deze mooie stad huren wij twee fietsen om een kleine snelle tour te beleven. 

Aan de linker kant van de weg ingehaald door scooters en tuktukjes worden wij, twee Hollandse fietsers, continue ingehaald. Het maakt ons niets uit. Als ze maar uitkijken. 

Wij bezoeken slechts twee van de vele tempels. Langs schattige aapjes en wat verwende honden lopen wij met doeken die onze blote benen verbergen. 

Overal om ons heen zitten biddende mensen met de ondergaande zon. Diezelfde zon tekent een prachtige gloed op de witte tempels. 

De terugweg gaat weer net even anders. Uiteraard belanden wij weer in een vreemde situatie. We fietsen naar het meer waar een stoere blaffende hond ons achterna rent. Geen toerist te bekennen hier. Het meer ligt er prachtig bij. We fietsen een stuk langs het meer alleen dan blokkeert een dikke rookwalm onze weg. Een mega goed vuur zorgt ervoor dat wij niet onze route niet kunnen vervolgen. We pakken een donker eng steegje die ons brengt naar de grote weg. 

Nadat wij de fietsen inleveren stappen we langs de inmiddels donker geworden weg. We vinden een klein eettentje. Erg prima, op één ding na, hier is geen alcohol te koop. 

Barren en terrasje zijn hier erg schaars. We vragen een tuktukchauffeur om ons naar het hotel te brengen... maar! Wel via een slijterij. Hier slaan we snel wat blikken bier. 

En terwijl ik deze eerste dagen afsluit met dit verhaaltje wachten wij op een voetmassage (zit bij de prijs inbegrepen) en nemen we een slok. Een proost op meer...