Is het Bintang time?

Echt zo een dag vol met vreugde en kriebels. "Vanavond stappen we dan echt het vliegtuig in."
Iets na zessen krijg ik een belletje. Michael staat voor de deur. Yes!
Via de Indische buurt in Heemstede (daar waar Samantha woont) naar Schiphol.
De laatste checks, appjes, belletjes en daar gaan we met z'n allen, of?
Door een overboeking had Samantha bij het inchecken nog geen plek. Op haar boardingpass stond ook geen stoelnummer. Gelukkig blijft Sam altijd ontspannen en relax. (Aghum)
Enfin, na wat gehannes bleek zij toch mee kunnen. Echter, wij waren allemaal de klos.
We zaten dan ook een ruime 10 uur niet naast elkaar. Dat gaf mij de perfecte ruimte om wat quilty pleasure films te kijken.

In Seoul zagen we elkaar weer. Een fijne luchthaven om even een overstap te maken. Met een pilske zaten we de tijd uit. En stapte volledig relax in de Zuid-Koreaanse bak die ons naar Bali bracht.

Aangekomen in Bali begon het Aziatische afdingcultuurtje. De zoektocht naar een blue bird taxi heeft ons niet beloond. Dan maar een snorder met de "cheapcheap very cheaap" beste prijs.
Wij kwamen aan om 01:30 dus het was nog net op tijd om ons tussen de westerse dronken grote mensen te mengen.
Proosten op een podium dansten wij de nacht door. Bintang-time.

Woensdagmiddag, of ochtend of na ja jetlag... Zetten wij de eerste stapjes op het witte zwarte glinsteren strand van Kuta.
Na een korte wandel komen we aan bij Aly en de rest. Onze vrienden van het eerste bezoek aan Bali.
Onder de bomen met koude drankjes zijn wij onze jetlag (kater?) aan het afbouwen.
Mijn eerste golfjes worden zelfs vandaag al gesurft. De eerste sessie op een shortboard is een feit. Niet geheel ontevreden maar ik heb nog wel wat oefening nodig om kunst te baren.

Donderdagochtend moeten we weer bijkomen van een jetlag?.
Vandaag hebben we ook afgesproken om onze vriendin Hilda weder te ontmoeten. De kwebbeltante ratelt weer aan één stuk door en we lachen wat af. Als in de avond de zon onder gaat blijven we even hangen op het strand. Terwijl een lachende Javaan (wonende op Bali) op zijn gitaar wat wegpingelt weten we dat het goed en fijn is.
De avond sluiten we af bij de Allycats bar, een gezellige hang-out waar drinken en spelletjes tot het normaal behoren.

Het is vrijdagochtend en weer hebben we last van onze jetlag ;). Volledig zen, ontspannen en relax bevechten we hem als de dagen ervoor.
In de middag heeft Merel afgesproken met Nick en Thea. Met ons allen genieten we de laatste dag in Kuta. We zeggen ons localfriends bye bye en tot over een week of wat.

Na drie dagen nietsen (en surfen) gaan we dan echt wat ondernemen. Met een taxi naar Seminyak.
Bij aankomst boeken we een tour voor in de middag en besluiten we zelf een eindje te gaan wandelen. Lekker met 1000 graden.
We lunchen met de schitterende golven voor ons. Als we bijna weggaan zien we nog een redding. Wie gaat er dan ook toch eigenwijs zwemmen bij de rode vlaggen. (Voor de
Lit er mixers onder ons een bekend gebeuren)

Een tourtje richting de tempel Tanah Lot. We hebben gekozen om de drukke rijstvelden over te slaan, voor nu. Tijdens de reis richting de tempel stoppen we waar we willen. Zodoende rijden we langs heel veel rijstvelden zonder toeristen en zien we zo een beetje alle fasen van het proces. Onze gids vertelt ons veel over het proces en over de arbeidsomstandigheden.
We stappen uit en dalen af. Als we langs de verschillende kraampjes lopen worden we continue benaderd om een kijkje te nemen in een van de zaken. Wij lachen en passen.
We lopen ook langs twee spelende Luwakdiertjes en hangende enorme vleermuizen. Met gemengde gevoelens aanschouwen wij de beesten. Eigenlijk heel sneu als je bedenkt dat het nachtdieren zijn en deze in de zon (met een beetje schaduw) overdag voor de toeristen wakker gehouden worden.
Als de tempel langzaam in het zicht begint te komen zien we een papegaai ontsnappen. Deze vliegt met ketting en al weg. 'Goedzo vogel' schreeuwt Samantha (onze dierenactivist).

Daar ligt dan de tempel. Op de rotsen tussen het prachtig blauwe water. Met aan weerszijde golven van drie meter, een prachtig beeld. De Hindoes in en rondom de tempel maken het plaatje compleet.
Samantha en Merel laten zich zegenen en lopen met wat korrels rijst tussen de ogen met ons mee omhoog.
Op naar de slangen. Wanneer we naar de slangen kijken en zien hoe zij hun dag door moeten komen krijgen we allen weer een naar gevoel. Dit is gewoon zielig. Tammer dan de gemiddelde labrador in een te klein hokje. Wachtend op toeristen om op de foto te gaan. Wij passen weer.

In Seminyak genieten we van een zitzak met George. Het was zijn laatste avond. Hij wist ons veel te vertellen over zijn ervaringen. Erg bruikbaar en gezellig.

De tweede dag in Seminyak vullen we zelf heel vrij in. Ikzelf wandel in de middag over het strand met m'n fotocamera om wat te amateuren met de spiegelreflex.
Over het strand langs drie kleine riviermondingen. Bij de tempel is een ceremonie gaande, ik besluit even te stoppen en het geheel over me heen te laten komen. De oudste vrouw zingende met ontelbaar veel offerbakjes en een handje vol gezinnen er omheen. Bijzonder.

In de middag loop ik het zelfde stuk maar dan even wat verder. Daar proost ik met een oud-leerling, Boris, en zijn ouders. Bintang-time!!

En terwijl de we nu eindelijk de drukte weggevlucht zijn kijken we terug op een geslaagde eerste week. Ook met domme ezel fouten. Waar drie ezels tegen dezelfde steen zijn... (Op merel na, hebben we geen pinpas meer)