Drie reizigers, twee landen, een week

Maandagochtend begint erg goed. Terwijl een kopje koffie mijn hersenen activeert, staar ik naar buiten. Vandaag is de dag. Op naar nieuwe avonturen, nieuwe geuren en nieuwe smaken. Een vleugje van van alles... 

Op Schiphol treffen wij elkaar en met het uitzwaaicomité bewegen wij ons naar de incheckbalie. 

Onze eerste vlucht gaat te laat weg. Nu is dat voor ons spelletjesfreaken geen probleem. 

Als we in de rij staan, alvorens het betreden van de kist, horen we drie ietwat kneusachtige mensen praten over het onderwijs...Pff, leraren ook altijd. 

Een lichte stress giert er door m'n lichaam daar ik nog geen boardingkaart heb. Zal wel goed komen. Toch? 

Als wij in München zijn aangekomen moet ik direct m'n boardingkaart regelen. Fijn! Grote rijen en velen met hetzelfde probleem. Het ligt dus niet aan mij. De eerdere spanning valt direct weg. 

In het vliegtuig puzzelen we direct. Met een aantal andere Nederlanders husselen we de toegewezen plaatsen zodat uiteindelijk iedereen zit waar hij of zij graag zou willen zitten. 

Met een filmpje gaan we door de nacht.

Wies weet zich weer op een slome manier te doen balen van haar eigen, grappige slimmigheid als zij haar rode wijn omstoot. We moeten er eigenlijk wel om lachen. 

Met een luxe Airliner bereizen wij het laatste stukje. Ook tijdens deze vlucht weet Wies weer wat om te gooien, dit keer een biertje. Met een stinkende Wies aan mijn linkerzijde en een almaar slapende Demelsa rechts van mij, kan ik niet wachten om te landen.  

Dinsdagavond, de energie is, dankzij de jetlag, nog volop aanwezig. Dus dan maar stappen. We luiden al stappende de vakantie in op Khaosan Road. 

Van schorpioenen tot pingpongshow... hier bieden ze alles aan. We houden het op biertjes en muziekjes. 

Woensdag wandelen we door de stad, maar al snel nemen we een tuktuk naar Pho Wat. 

Pho Wat heeft de liggende Boeddha en prachtige met mozaïek versierde torens en gebouwen. Met de krachtige zon en de inmiddels al oplopende temperaturen, verkennen we nog wat van deze tempel.     

Later lunchen we wat en spreken we af met vrienden van Wies. Die stomtoevallig op 50 meter van ons ergens een koffie consumeren. 

De twee geven ons nog wat tips en wij zijn weer op pad.  

Een tuktuk brengt ons naar Chinatown. De smalle straatjes en de kleine winkels vermaken ons behoorlijk. Zeker als de dames een sieradenzaakje vinden... (help). 

Het avondprogramma gaat van start in een erg hip straatje op de hoek van ons hotel.

We bestellen een typische Thaise hap en op onze vraag of de mevrouw ook bier heeft, zegt ze: "No, you can order there" wijzend naar de buurman. 

Dat laten wij ons geen twee keer zeggen. Om eerlijk te zijn wel, want we waren een beetje verbaasd. 

Na een korte bierproeverij hebben we een keus kunnen maken en onze Thaise maaltijd is niet zoals je denkt dat hij is. Nee, het is hier hip, dus hipster-achtig anders. 

Een mooi bord met daarop een keurig opgemaakt maaltje met daarnaast een heerlijke Weizen met vanille smaak. Proost. 

En om helemaal hipperdepip af te sluiten, gaan we naar een rooftopbar op de 83e verdieping. 

Het fenomenale uitzicht doet mij ook realiseren dat de stad voorlopig nog niet slaapt... als ze al gaat slapen.

Wij gaan daarom ook nog niet slapen. Of zijn wij gewoon nog niet gewend aan deze tijden en zit de Nederlandse klok er nog in? 

Een bandje trakteert het terras op heerlijke muziek. Spelletjes spelen en gluren naar de mensen rondom ons. Verkopers, proppers, ladyboys, backpackers, bejaarden... het loopt allemaal voorbij. De muziek blijft uitdelen. 

Wanneer er tijdens deze ontspannen activiteit een lekker gezonde grote rat langs onze benen schiet, begint de show. The floor is lava!! En Wies danst op de stoelen. 

Dit is niet de enige keer dat dit spel gespeeld wordt. Nee, als wij later die avond bij een Volkswagen busje in een rustig straatje, versierd met tal van verschillend kleuren en geuren, een cocktail drinken, is het weer aan. 

"Denn we gaan nu, nu!!!!" Schreeuwt Demelsa als er zojuist een kakkerlak "tikkie jij bent hem" heeft gedaan over haar been en teen. 

Donderdag is anders. Ontspannen starten wij de dag. Demelsa en ik nemen een massage. 

Oef, vergeten, de traditionele Thaise massage is even wat anders dan verwacht. De lieve, ietwat oudere dames weten onze lichamen in zulke posities te kraken waarvan ik niet wist dat dat kon. 

De Fietstocht! Iets wat je MOET doen als Nederlander. En ja, hilariteit alom.  

Door de nauwe straatjes van Hanoi, naar de Flower Market, met een bootje de rivier over. 

Zeker lachen wanneer een groepje klunzige toeristen, duidelijk geen Nederlanders, ook in de groep zitten. My god. 

Even pauzeren als de hemel op aarde losbarst en vervolgens via een schattige markt terug. 

De avond wordt afgesloten met een hapje en een smakje op een dakterras.

We nemen de boot terug en sluiten af met uiteraard een spelletje. 

De volgende ochtend snotverkouden sta ik op. Graf airco. 

Na het ontbijt verspil ik al m'n energie aan de kleine wandeling naar de boot. Op de boot naar Wat Arum (tempel van de dageraad) wordt het niet beter. Met meer mensen dan plekken bevaren we de rivieren. Echt heel veel beter wordt het niet. 

Bij de tempel aanschouwen we de fantastische kleurencombinaties. De zon is inmiddels iets minder intens (gelukkig) door een gaas van wolken boven ons. Maar terwijl de dames elk hoekje bekijken voor de perfecte foto, daal ik af naar schaduw. Samen met wat grijze steunkousentoeristen zit ik daar even m'n tijd uit. Oef.. 

Die middag gaan de meiden nog even shoppen in Chinatown en neem ik een kruiden massage om de verkoudheid eruit te laten kneden. 

Met een Uber naar de luchthaven. Weg van hier. Een leuk stedentripje is voorbij. Nu naar Vietnam. 

In de avond worden we positief verrast in de oude straatjes van Hanoi. 

Wat een gave eerste kus. De Franse invloeden zijn super goed terug te vinden.  De lieve glimlachende Vietnamezen heten ons welkom. 

De fancy barren maken de zware opgave nog moeilijker. Waar gaan we Vietnam proostend inluiden? 

We vinden een schattig Biercafeetje waar we proostend de zware dag afsluiten.

De eerste ochtend in Hanoi is overweldigend. De warmte, het verkeer en de totaal anders uitziende straat. Dat wat gisternacht nog een terras was, is nu een shop voor kleding. 

Als we een soort van hordelopen en alle geparkeerde scooters passeren, gaan we koffie drinken. (Ik een biertje, sorry) 

Na de "koffie" lopen we door de oude straten naar een oude gevangenis: "Maison centrale" . Met m'n verlopen studentenkaart weet ik nog steeds korting te krijgen. Top! 

Een beetje ontdaan verlaten we dit museum. 

En hoe kom je beter bij dan met een goede maaltijd? 

Bij ons Hostel had een medewerkster ons de tip gegeven om Bun Bo te eten. Het doet ons belanden in een zaakje waar Rob Geus zeker geen "groene sticker" zou geven. Maar smakelijk. Wauwie. 

De middag vullen wij met een bezoekje aan de tempel van de literatuur. 

Eenmaal terug bij het hostel is er gratis bier. Dat is nog een karma! 

In de namiddag gaan de dames even de voetjes en de handjes laten verwennen. 

Een ideaal moment voor mij om de laatste afleveringen van Game of Thrones in te halen. Nu ben ik weer helemaal bij. 

Zondag in de vroege morgen start onze trip naar Halong Bay. Met een te schattige gids worden wij de stad uit getoerd.

Langs de vele kleine dorpen, de rijstvelden, de gekke "wegrestaurantjes" en de garage. Want na een harde klap reed het busje in eens niet meer zo soepel. Een klapband. Enfin. We komen er wel.

Aangekomen in Halong. We stappen samen met onze begeleider SID (zo hebben wij hem genoemd) naar de baai van Halong. 

De glinsteringen op het wateroppervlak doen onze oogjes knijpen. En in de heerlijke bloedhitte staan we met te veel toeristen in een rij. De rij brengt ons naar een grot. 

Deze grote grot is ons net even te druk en te warm. Maar ach! Het is prima. 

In de avond eten we eigen gerolde Springrolls. Vangen we een octopus en een inktvis. 

De afsluiting is onder de volle maan dobberend op de zee.

Kijkende naar die maan verheug ik me op meer. Wauw, we zijn hier.