Een laatste rustige week

Maandagochtend, wakker worden in Bocas. Zoals het gaat op een eiland is hier alles en iedereen relax. Wij dus ook. 
Gisteren hebben wij een drankje genoten in een gezellig hostel en onwijs mooi gelegen hostel. De sfeer is top en het uitzicht heerlijk met het terras aan de Caribische zee. Daarom gaan we verkassen. Met onze backs lopen we over een pleintje langs een gemeentehuis (een oud koloniaal gebouw) door de straat over naar Hostel Selina.
Met een fiets gaan we een strand opzoeken. We fietsen het dorp uit en passeren vele huisjes aan het water of kleine boerderijen. De houten huizen staan op palen en hebben allemaal andere kleuren. Het enige dat de huizen delen zijn de tropische planten.
Langs het water, de zee. De eerste baai die we passeren is gevuld met zwart zand. En het stinkt hier een beetje. Dus niet geschikt om even te stoppen. 
De weg begint iets minder weg te hebben van een weg. Asfalt is ingeruild voor zand en stenen. Ook wordt de weg nu iets afwisselender met zo nu en dan een heuvel. 
We steken een watertje over en komen bij een prachtig strand met geweldige golven direct op de kant. "Verboden te zwemmen" 
Perfecte locatie voor een lunch, voor een pauze ofwel voor wat relaxen. 
Als we de fietsen weer ingeleverd hebben blijft onze inmiddels super ik ga helemaal geen moer meer uitvreten houding vast. 
Met lekkere muziek en de voetjes in het water. Het water is verlicht vanuit onder het terras. De zee ik gok drie meter diep is mooi verlicht. En op een paar meter afstand zwemmen de vissen maar al te graag in de onderwaterdisco. 

Vandaag maar weer even actiever worden. Maar eerst tijd voor koffie deze dinsdag. Weer aan de waterkant. Als ik besluit m'n tweede koffie te scoren ben ik nog iets te klunzig. Met een klap op de houten vloer glijdt m'n telefoon verder en met een prima vaartje en een mooie salto zie ik m'n groene vriend het water in plonsen. 'Nee, telefoon water is niet voor jou!' Denk ik. Sierlijk met een paar draaien weet hij de bodem te vinden. Snik. 
Na het waterfiasco gaan we verder. Wachtende op de boot begint de het te regenen. Fijn, nog meer water. Alvorens we gaan snorkelen zijn we al doorweekt. Eerst naar de broedplaats van de dolfijnen. Waar de vrolijke dieren totaal geen last hebben van de regen. Sierlijk springen zij uit het water en speels zwemmen ze rondom onze boot. 
Als we gaan snorkelen is het inmiddels droog, na ja bijna droog. Als we gesnorkeld hebben bezoeken we Zapatilla. Dit is een klein eiland omgeven door prachtig blauw water. Op het eiland is een looproute gemaakt van zand met aan weerszijde planken. Naast het pad en staan de mangrove bomen in een badje van brakwater. We zien prachtige strandjes en mooie vogels. Na de wandeling hebben we nog even tijd om te stranden. Laten wij nou extreem goed zijn in dit onderdeel. We vinden grote horentjes, maar echt groot zeker groter dan mijn voet.
Na dit pareltje gaan we een hapje eten en zien we twee prachtige grote papagaaien, ara papagaai. Check. 
De laatste halte is bij een eiland gedomineerd door de luiaard. Dit prachtige ontspannen beestje treffen we chillend aan in een mangrove-boom. 
En zo is een heerlijk dagje voorbij gegaan. In de avond proosten wij een keer of wat met twee Zwitsers en twee gasten uit Noorwegen. Erg gezellig wordt de avond afgesloten in een lokale bar. 

Woensdag met backpack en al een stukje reizen. 2 minuten met de boot wel te verstaan. Het is een bewolkte dag perfect om te niksen. We checken in bij aqualounge hostel. Vanavond gaat het hier los met 300 dansende mensjes. Nu zijn alleen wij er. De zwemattributen en het natuurlijke zwembad vormen onze dagbesteding. Als Merel besluit te lezen en te hangen in de hangmat besluit ik een stukje te lopen. 
Je kan in een uur een rondje eiland lopen. Dat ga ik dan maar doen. 
Als na 20 minuten de hel losbarst loop ik stug door. Over een zanderig pad met de zee golvend aan m'n rechterzijde ontmoet ik vervallen huisjes, dode kreeften en ontelbaar veel zandkrabben. Van die gekke krabbetjes met maar één schaar. Halverwege mijn loop moet ik klimmen over modderige paden. Na vier keer m'n slipper verloren te hebben (ook weer gevonden) ga ik op blote voetjes verder. Na iets langer dan een uur kom ik weer in het hostel. 
Het is bier en speeltijd. Jeugdig springen we van de trampoline, de schommel, het touw en het huisje hoppa het water in. Het leuke van reizen trouwens is het ontmoeten van nieuwe mensen. Wij ontmoeten dagelijks mensen van over de hele wereld. Zo ook hier in aqualounge. Twee gasten uit Nederland. Dat is toevallig! Nog grappiger is dat de twee, Stijn en Jeroen, ons uitleggen dat ze van een klein dorpje komen, een dorpje vlakbij Amsterdam. De heren komen uit vijfhuizen. Dit zijn de eersten die wij ontmoeten die Zwaanshoek kennen. Met de heren gaan we nog even de olympische spelen kijken waar we Haarlemmers ontmoeten, rijkdom. 
De avond van het feestje is chaos, levendig en erg amusant. Een te dronken meid uit Duitsland wordt verzorgd door zuster Merel en tot diep in de nacht dansen we. 

Na een nacht als die van gisteren hebben we hersteltijd nodig. Helaas weer slecht weer. Terwijl Merel en Stijn hun eigen weg vinden om opnieuw op te laden (lezen, slapen en chillen) vermaken Jeroen en ik ons prima met wat biertjes en de keiharde onweer. Het is echt zo een dag van spelletjes en schuilen voor de regen. Rondom de middagborrel sluit Merel zich ook aan en blijft de trend gaan gaan en gaan. 

Op vrijdag is het tijd om iets te regelen. We moeten helaas weer richting Panama daar dinsdag onze vlucht terug is. Bovendien hebben we deze eilanden wel weer gezien. Daarom gaan we vrijdag nog één keer Bocas Town genieten en nemen we nog een paar duikjes bij het hostel. Aan het eind van de middag per boot, boot, taxi en bus naar panama. 
Midden in de nacht worden we, alle backpackers van Bocas, in een vreemd stadje de bus uitgeworpen. De bus is stuk! Er komt een nieuwe. Daar sta je dan, slaperig met kleine oogjes en lichtelijk onderkoeld door de airco van de bus, wachtend op een volgende. 
Daar komt de upgrade! Een moderne nette bus. Perfect zonder een slechte kwaliteit film nagesynchroniseerd in het Spaans. Nu gewoon ontspannen de nacht door. 

Als we helemaal gesetteld zijn in Panama gaan we ons maar te voet verplaatsen. Een goed gestemde boulevard wandelen we af. De lunch wordt genoten op de vismarkt. Aan het water gelegen zoeken we een plekje. We belanden naast de eerder genoemde Haarlemmers. Kleine wereld? Of zelfde reisgids? 
Als de zon een beetje terrein wint lopen we opnieuw door de oude straten van Panama.   Over een prachtige nieuwe brug met uitzicht op de skyline stappen we terug. In het hostel rusten we de beentjes en genieten we de rust. Alles gaat goed. Op mijn warmte-allergie of tropenziekte na. Ik heb geen koorts en ben niet misselijk. Ik zit alleen onder de jeukende bultjes. Voor de zekerheid zal ik de komende weken geen baby'tjes of zwangere vrouwen bezoeken. Het is vast geen zika. Hehe. 

Op zondag willen we naar Isla Tobago. Helaas is de boot al vol en we vragen een taxi-chauffeur waar jet dichtstbijzijnde strand is. Hij weet een leuk strand en is ook bereidt om nog even te stoppen bij de grote brug. Deze brug verbindt Noord met Zuid. We schieten wat foto's en krijgen wat uitleg over het kanaal. 
Na een tien minuutjes rijden vinden we strand. En het is zowaar zonnig. Terwijl Panama-stad nog onder de donkere wolken ligt te rusten genieten wij de zon en het strand. Perfecto. 
Na een half uurtje schelpen zoeken is het tijd om de zon echt te pleasen. Op naar de laatste twee dagen.