Is het echt? (19 augustus 2013)

Is het echt? 
Alweer een week weg.... Nu hoor ik een aantal denken "dan ga je toch nog niet schrijven?". 
Dus wel! 

Goed. Het nest verlaten. De Nederlandse boel achterlaten. Laat de boel de boel. Na een weekend van tot ziens zeggen, weet ik het is nu echt. 

De eerste bestemming Berlijn. Het blijft een fantastische stad met enorme zichtbare wonden van toen en toen.  Persoonlijk heb ik best veel met de overdatum, vervallen, gebouwen. Misschien nog meer dan met de volledig gerestaureerde toeristentrekpleisters. Ik weet niet wat ik er zo leuk aan vind maar het is zo. Soms probeer ik, Dennis  kuddedier, de massa te verlaten en te genieten van wat een ander niet ziet staan.   
We hebben uiteraard de kudde wel gevolgd en zijn de "hoogtepunten" toch afgegaan (met plezier want ze zijn wel zeker bijzonder). 
Met een aangenaam temperatuurtje hebben we de stad optimaal kunnen genieten.  Maar na twee dagen werden we geroepen, aangetrokken, gelokt naar iets onbekends. Het Oostblok..

Poznan waar we een tussenstop maken van een kleine 24 uur. Met de bus, eentje uit Estland, als vervoer. Hier gaat het al spannender worden.  
Geen woord begrijpen en toch kunnen hebben/bereiken wat je zou willen. Heerlijk, eindelijk ervaren dat een taal, communiceren, meer is dan wat men veelal denkt. 
Mijn trots moest ik daarentegen toch aan de kant zetten.In de vertrouwde landen red ik me vaak in de taal van de lokale. Nu werd ik dan toch de loser, de sukkel, de knullige toerist. Gelukkig, we zijn met twee knullige personen. Twee keer min, dat moet dan wel weer plus worden. 

Aangekomen in Poznan, direct die ellendige veel te volle tassen dumpen. Een leuk hostel gevonden, maar, er is altijd weer een maar (Hollanders), helaas op de 4de verdieping. 

Opgefrist opzoek naar van die fotoklikmomenten. Die waren er, Poznan is werkelijk enorm lelijk tot je binnen in het oude centrum komt. De lelijke ( daarom onwijs gave) eerste indruk moesten we inruilen voor een positieve super leuke tweede en tevens verse laatste indruk. Schattige gebouwen, vrolijke kleuren, gezellige terrassen en aardige mensen. Oostblok? Is het echt? 

Poznan verlaten we om meer tot ons te nemen van dit prachtige land. 

 Warszawa (Warschau) de stad van het Warschaupact, de Wisla , het economische centrum van Polen en de knettergekke kroegjes. 
Hemelse Piwo's en wodka's bewandelden onze lichamen. Ze gaven ons rust en ontspanning. Erg plezierig naast al dat intensieve gereis. 

Als het dan " grote mensen" tijd is reizen we af naar het verlichte voetbalstadion tegen de rivier aan.  Een prachtig strand met uitzicht over rivier en stad, dat allemaal op afstand van één keer werpen met een steen van het stadion. Het stadion dat voor een fijne sfeer zorgt. Terwijl dit al in al onze behoefte voorzag kregen we er nog een toefje extra bovenop. 
Een open park festival was gaande en tussen de kampvuurtjes zaten veel locals. De Vrolijke, opgedirkte  en gezellige mensen. Voor ons een reden een drankje extra te consumeren. (Is het echt? Consumeren? Tsja, economiedocentje .. ) 

Krakow (Krakau) ontmoetten we in de hitte 35gra. Best lekker hoor, gaan ook echt niet klagen. 

Dus anderen mogen zeggen: 

 "Pff met die warmte door een stad slenteren moet er niet aan denken.."

Een kleine stad met veel te doen. 
Zo deden de oude stad, de Joodse wijk (voormalige getto) kazimierz aan. Maar dat is nog niet alles... Ook hebben we de fabriek van Schindler aangeraakt.  Is het echt? Ja.., 

Oswiecim, Auschwitz Birkenau.. Even stil.. Iedereen die het bezocht heeft kon mij niet echt vertellen wat voor een indrukken zij opgedaan hebben. 
Na ja, uiteraard wel  alles van boven het water, het topje van de ijsberg, konden zei na vertellen. 

Maar de toch wel rare onderbuikgevoelens zijn het die voor deze ervaring het lastig maken ze in woorden te vertellen. 

Nu ik heb gezien, heb gevoeld,  realiseer ik:

"het is echt.. " 

" een kreet van wanhoop zijn en een waarschuwing aan de mensheid" 
(citaat Auschwitz Birkenau monument)