Wat is het? (26 augustus 2013)
26 augustus 2013 - Keszthely, Hongarije
Bijkomen van Auschwitz, dat kan in Polen alleen maar met Piwo en Wodka. Terug in een bloedhete Krakau. Opzoek naar eten!
Krenterig als we zijn wilde wij eten voor minder dan tien euro. Gelukt, niet heel erg smaakvol. Maar het was wat.
In de avond vonden wij wat we zochten. Afleiding. Samen met Diego Gonzales (een bekende van Lit, uit Spanje..) proosten we, klinken we, heffen we het glas en praten we over Europa en problemen, wat zijn we ineens wijs.
Wassen.. De vorige avond, de vorige week, het zat allemaal nog in onze kleding. Best lekker maar toch moest een nieuwe frisse geur ons energie gaan geven.
Waar kan dat beter dan bij een wasserette met een bar! Koffie in de nog uit te houden ochtendzon terwijl de kleertjes aan het opfrissen zijn.
De zoutmijn bij Krakau. De stad uit. Het kwik ver boven dertig, in de zoutmijn gelukkig niet. Fijn, even niet meer de schaduw op te hoeven zoeken.
Ontzettend veel stappen naar beneden op een trap die je voor je gevoel naar midden-aarde brengt. Een trap naar beneden, ondergronds, die toch een kriebel in de buik geeft als je hoogtevrees hebt.
Gangen, kamers, zoutstalactieten, watertjes, treinsporen, kerkjes, balzalen etc. Tussen alle zoutkristallen waande je je in een oude stad ondergronds. Een erg bizarre edoch mooie plaats.
Krakau huilt bij ons afscheid. De warme straatjes krijgen hun verkoeling. Wij gaan verder.
Na een lange, zeer relaxe, reisdag arriveren wij in het donker Bratislava. Slowakije, Slowaaks, Bratis.. Lava.. Het klinkt voor ons, reisgroentjes, erg eng allemaal. Dat was het ook.
We pakte een tram naar de eindhalte.. (Wat?..) op naar de camping.
Hoe kan één persoon de kriebels doen wegebben?
Ik kreeg van een oude Slowaak een roos. Ik moest van hem de roos aan Samantha geven. Zelfs in Bratislava straal ik blijkbaar nog uit tips nodig te hebben een vrouw te imponeren. Het was om te zuchten, het was wat.
Zlaté piesky, ons verblijf de komende twee nachten. Meer uit de stad dan we de afgelopen week echt waren. Het was wat.
Bratislava bezoeken we erg op het gemakje. De tussenhalte met een kneuterige oude stad, een kasteel op de heuvel (hrad castle) een brug met een soort van UFO en de Donau die de stad laat glinsteren in de zon.
Vooral die zon die ons deed realiseren dat we ook van haar mogen genieten. Dus dat!
Zwemmen en ontspannen deel twee van de dag.
Twee spelletjes gekken, dat zijn wij. We trokken ook de avond weer de aandacht van een stel uit Tsjechië. Dan leggen we ineens het spel wormen uit. Echter het spel hebben we nooit uitgespeeld. Daar waar het koppel meer oog had voor alcohol en ouwehoeren. Het is wat..
"Horváth, is dat Hongaars?"
"Ja, dat is .." Antwoord ik voor de zoveelste keer. En dan altijd die tweede vraag. "Ben je Hongaars?"
Op die vraag weet ik nooit goed wat ik moet zeggen. Dus ik zeg: "ja, na ja, half ofzo"
"Ben je wel eens in Hongarije geweest?" Is dan ook zo een vraag.. Verdorie weer die vraag.
"Nee helaas niet, ik spreek zelfs geen woord"
"Joh!, 't is wat.. "
Maar nu gaat alles anders worden denk ik terwijl ik in de trein zit en Wenen aan me voorbij laat gaan. Vandaag gaat de trein voor mij alleen naar Hongarije. Als een kind op weg naar de Intertoys. Als een tienermeisje lopend naar de dol dwaze dagen van de Bijenkorf. De hele dag dacht ik aan niets anders.
Het is wat:"Vandaag is Hongarije !!"
Via Sopron naar Bük !! Onbekend en bekend. In het onbekende land worden we opgewacht door mijn lieve bekende familie. Met de auto naar hun stadje Csepreg.
Daar waar er nog meer lieve mensen ons ontvangen. Voor het gemak noem ik hen opa en oma. De gastvrijheid is oneindig. Al snel drinken we palinka (niet de laatste) en starten gesprekken...
Goedemorgen zonder zorgen. Net even wat lekkerder werd ik wakker, net even wat vrolijker stapte ik de tent uit. Ik kan de "standaardvragen" nu anders gaan beantwoorden. Ik droom als ik wakker ben. Deze mooie omgeving stilt mijn honger.
Overdag
In Bük genieten we een waterbron (zwavel), in Szombathely beleven we historie, in Köszeg proeven we en in Oostenrijk zien we..
De Avond
Elke avond weer en verrassing het eten is elke keer weer ontzetten goed. De dagen hier sluiten we af bij 't huisje tussen de wijngaard, de perzikbomen, de appelbomen en de perenbomen. Waar er tot in de nacht allerlei spellen gespeeld worden samen met mijn mijn neef en drie onwijs aardige maten van hem.
Deze dagen, het is wat, het is een traktatie. Aan alles komt een einde. Zo ook van deze streek, het kriebelt om door te gaan. Meer mensen te zien, hun gewoontes, hun huizen, hun humor, hun manieren. De hun!! Zien
Wij zijn deze dagen enorm verwend door mijn oom, opa, oma en mijn lieve neven en nichtje. Het is wat wij niet, nooit meer, gaan vergeten. Dank!
Terwijl een minitreintje ons brengt naar het Balatonmeer kijk ik gerust en tevreden uit het raam.
De top 2000 voedt mijn oren.. Terwijl Boudewijn de Groot mij terugneemt in de tijd denk ik terug aan hen. Mijn jeugd met Pörkolt, de Hongaarse worsten, de koekjes bij Oma Anyu, mijn lieve ooms en tantes en mijn vader.
Tussen de Hongaren, het landschap en met de dierbaren herinneringen maakt het juist deze dag waarom het heerlijk is hier te zijn.
Wat is het? Rust, vredig, ? Het is wat.
Vanavond zal er een kaars branden. Branden voor hetgeen mij dierbaar is. Branden voor mijn vader, zijn sterfdag, vandaag. Branden om even stil te staan bij hem en andere lieve mensen die doorleven in ons hart. Het voelt goed. Dat is wat het is.
Krenterig als we zijn wilde wij eten voor minder dan tien euro. Gelukt, niet heel erg smaakvol. Maar het was wat.
In de avond vonden wij wat we zochten. Afleiding. Samen met Diego Gonzales (een bekende van Lit, uit Spanje..) proosten we, klinken we, heffen we het glas en praten we over Europa en problemen, wat zijn we ineens wijs.
Wassen.. De vorige avond, de vorige week, het zat allemaal nog in onze kleding. Best lekker maar toch moest een nieuwe frisse geur ons energie gaan geven.
Waar kan dat beter dan bij een wasserette met een bar! Koffie in de nog uit te houden ochtendzon terwijl de kleertjes aan het opfrissen zijn.
De zoutmijn bij Krakau. De stad uit. Het kwik ver boven dertig, in de zoutmijn gelukkig niet. Fijn, even niet meer de schaduw op te hoeven zoeken.
Ontzettend veel stappen naar beneden op een trap die je voor je gevoel naar midden-aarde brengt. Een trap naar beneden, ondergronds, die toch een kriebel in de buik geeft als je hoogtevrees hebt.
Gangen, kamers, zoutstalactieten, watertjes, treinsporen, kerkjes, balzalen etc. Tussen alle zoutkristallen waande je je in een oude stad ondergronds. Een erg bizarre edoch mooie plaats.
Krakau huilt bij ons afscheid. De warme straatjes krijgen hun verkoeling. Wij gaan verder.
Na een lange, zeer relaxe, reisdag arriveren wij in het donker Bratislava. Slowakije, Slowaaks, Bratis.. Lava.. Het klinkt voor ons, reisgroentjes, erg eng allemaal. Dat was het ook.
We pakte een tram naar de eindhalte.. (Wat?..) op naar de camping.
Hoe kan één persoon de kriebels doen wegebben?
Ik kreeg van een oude Slowaak een roos. Ik moest van hem de roos aan Samantha geven. Zelfs in Bratislava straal ik blijkbaar nog uit tips nodig te hebben een vrouw te imponeren. Het was om te zuchten, het was wat.
Zlaté piesky, ons verblijf de komende twee nachten. Meer uit de stad dan we de afgelopen week echt waren. Het was wat.
Bratislava bezoeken we erg op het gemakje. De tussenhalte met een kneuterige oude stad, een kasteel op de heuvel (hrad castle) een brug met een soort van UFO en de Donau die de stad laat glinsteren in de zon.
Vooral die zon die ons deed realiseren dat we ook van haar mogen genieten. Dus dat!
Zwemmen en ontspannen deel twee van de dag.
Twee spelletjes gekken, dat zijn wij. We trokken ook de avond weer de aandacht van een stel uit Tsjechië. Dan leggen we ineens het spel wormen uit. Echter het spel hebben we nooit uitgespeeld. Daar waar het koppel meer oog had voor alcohol en ouwehoeren. Het is wat..
"Horváth, is dat Hongaars?"
"Ja, dat is .." Antwoord ik voor de zoveelste keer. En dan altijd die tweede vraag. "Ben je Hongaars?"
Op die vraag weet ik nooit goed wat ik moet zeggen. Dus ik zeg: "ja, na ja, half ofzo"
"Ben je wel eens in Hongarije geweest?" Is dan ook zo een vraag.. Verdorie weer die vraag.
"Nee helaas niet, ik spreek zelfs geen woord"
"Joh!, 't is wat.. "
Maar nu gaat alles anders worden denk ik terwijl ik in de trein zit en Wenen aan me voorbij laat gaan. Vandaag gaat de trein voor mij alleen naar Hongarije. Als een kind op weg naar de Intertoys. Als een tienermeisje lopend naar de dol dwaze dagen van de Bijenkorf. De hele dag dacht ik aan niets anders.
Het is wat:"Vandaag is Hongarije !!"
Via Sopron naar Bük !! Onbekend en bekend. In het onbekende land worden we opgewacht door mijn lieve bekende familie. Met de auto naar hun stadje Csepreg.
Daar waar er nog meer lieve mensen ons ontvangen. Voor het gemak noem ik hen opa en oma. De gastvrijheid is oneindig. Al snel drinken we palinka (niet de laatste) en starten gesprekken...
Goedemorgen zonder zorgen. Net even wat lekkerder werd ik wakker, net even wat vrolijker stapte ik de tent uit. Ik kan de "standaardvragen" nu anders gaan beantwoorden. Ik droom als ik wakker ben. Deze mooie omgeving stilt mijn honger.
Overdag
In Bük genieten we een waterbron (zwavel), in Szombathely beleven we historie, in Köszeg proeven we en in Oostenrijk zien we..
De Avond
Elke avond weer en verrassing het eten is elke keer weer ontzetten goed. De dagen hier sluiten we af bij 't huisje tussen de wijngaard, de perzikbomen, de appelbomen en de perenbomen. Waar er tot in de nacht allerlei spellen gespeeld worden samen met mijn mijn neef en drie onwijs aardige maten van hem.
Deze dagen, het is wat, het is een traktatie. Aan alles komt een einde. Zo ook van deze streek, het kriebelt om door te gaan. Meer mensen te zien, hun gewoontes, hun huizen, hun humor, hun manieren. De hun!! Zien
Wij zijn deze dagen enorm verwend door mijn oom, opa, oma en mijn lieve neven en nichtje. Het is wat wij niet, nooit meer, gaan vergeten. Dank!
Terwijl een minitreintje ons brengt naar het Balatonmeer kijk ik gerust en tevreden uit het raam.
De top 2000 voedt mijn oren.. Terwijl Boudewijn de Groot mij terugneemt in de tijd denk ik terug aan hen. Mijn jeugd met Pörkolt, de Hongaarse worsten, de koekjes bij Oma Anyu, mijn lieve ooms en tantes en mijn vader.
Tussen de Hongaren, het landschap en met de dierbaren herinneringen maakt het juist deze dag waarom het heerlijk is hier te zijn.
Wat is het? Rust, vredig, ? Het is wat.
Vanavond zal er een kaars branden. Branden voor hetgeen mij dierbaar is. Branden voor mijn vader, zijn sterfdag, vandaag. Branden om even stil te staan bij hem en andere lieve mensen die doorleven in ons hart. Het voelt goed. Dat is wat het is.
En wat een geweldige ervaring voor jou Hongarije .
Hoop nog heel veel verhalen van jullie te lezen!!!
Goeie reis en geniet van alles wat jullie zien en meemaken.
Groetjes An
Leuke, (veel te lange tekst ;))
Tes en ik zijn vandaag ook nog ff bij je vader geweest, en ook een kaarsje aangestoken.
Geniet ervan, en ik zie je volgende veel te lange tekst wel verschijnen ;)
Gr. Cas
Sterkte voor vandaag nog en geniet van al het moois om je heen! knuffel uit Friesland!
geniet van je reis!
xxx judith
Een halve (Hon)gare :-) ???
Maar wel een die kan schrijven, fijn om mee te lezen en zeker bijzonder om vandaag mee te leven met de herinnering aan Peter.
Liefs van Elly en John
Wat een mooi Verhaal weer.
Echt leuk om te lezen dat jullie het zo leuk hebben. Heel veel sterkte vandaag Dennis.
Ik ben benieuwt naar jullie volgende verhaal.
Dikke kus en liefs en geniet....
Wat een leuk en mooi verhaal weer! Jullie maken al een hoop mee in zo een korte tijd ;) Ga er nog van genieten,ik denk aan jullie! p.s ik heb jullie gemist op Mysteryland, maar heb 3x dubbel zo hard gefeest,ook voor jullie ;)
Dikke kus Maaike
Geniet verder van je reis xx
Prachtig om jullie reis verhaal te lezen. Het is als pelgrims onderweg. Margo en Ruud
Leuk geschreven, en erg leuk om te lezen. Veel plezier nog en geniet ervan!
Ik zie een nieuwe carriere aankomen !
Ongelofelijk die avonturen die je meemaakt en wat ongelofelijk fijn dat Hongarije zo vertrouwd voelde , Bijzonder !!
Hoop dat je geniet , beleeft en plezier maakt !
Hele dikke kus van het thuisfront en kijk weer uit naar het volgende avontuur !!
Liefs , mij
Groetjes,
Mariel Brand
Bedankt voor alle leuke reacties. Wij genieten van iedere reactie. Ik hoop dat onze reisverhalen jullie blijven boeien.
Blijf vooral reageren!! Dat geeft ons kracht.
hongaar, maar blijf heel in alles.
Lfs en grtjs, Carla.
Heb het goed samen,
groetjes Margo
de volgende aflevering.!!
Groetjes opa en oma!
Groetjes aan Samantha!!!!
Hoi samantha en dennis wat hebben jullie al veel mee gemaakt geniet er van en zie naar jullie volgende reisverhaal uit gr en kusjes en likjes mex en mieke