Het boot(ert) wel goed

Maandagochtend komen we bij. Gisteravond hebben de mannen (Michael, Erwin en Dennis) toch weer even tot sluit genoten. De kater is vooral veroorzaakt door het ontbreken van een ticket. We wilden graag op maandag terug. Dat mocht helaas niet zo zijn. 
We schakelen, op aanraden van Erwin en Stefanie,  de eigenaar in van het internetcafe bij ons om de hoek. 
Dan krijgen we te horen dat we waarschijnlijk zonder elkaar, met verschillende vluchten, moeten vliegen. Bah! 
Terwijl de behulpzame vent voor ons gaat zoeken en puzzelen hopen wij dat het goed gaat komen. Om de spanning te kunnen verdragen, vergrijpen wij ons aan een versnapering in een gezellig cafe, waar we plezierig een spelletje spelen. Bij de tweede ronde komt die behulpzame vent binnengelopen. Goed nieuws! Morgen vliegen we naar Bali. 

Onze schone was mag weer gaan rusten in de backpack en het wekkertje gaat vroeg. 

Met een blue bird taxi (de goedkoopste en betrouwbaarste volgens onze bronnen) brengt ons dinsdag naar Sanur. 
In Sanur ervaren we weer vakantie ipv reizen. Putu, de barkeeper, geeft ons het echte Bali gevoel weer terug. 
Op de pasar malam zoekt ieder zijn gerecht uit en schuiven we lekker aan. Een grote barbecue met heerlijk geuren en fijne veilige geluiden. 
Vanuit Sanur met een bootje (zo eentje met twee van die evenwichtsbalken aan de zijkant) naar Nusa Lembongan. De zon begroet ons via de weerkaatsing in het water. Langzaam wordt Bali kleiner en kleiner terwijl het land aan de overkant almaar groter begint te worden.
De laatste kilometer is het ondieper aan het worden. En terwijl het ondieper wordt kleurt de zee steeds meer azuurblauw. De witte bootjes en de witte kade kleuren perfect om dit tafereel tot niveau perfect te maken. 
Aan de waterkant hebben wij Nusa voor het eerst ontmoet. Voor het eerst ontmoet daarbij de waterkant. De lunch met uitzicht over de baai was om te kussen. 
Toen we een vrachtwagentje namen naar andere strandjes reed hij ons eerst langs Dream Beach terug de heuvel op door naar Mushroom bay. Deze actieve dag werd hier afgesloten. 
Een taxi terugvinden werd wel wat lastig. Inmiddels al lekker donker moesten we klimmen. We klommen en klommen tot na 500 meter er een hotel was. Daar vroegen we vervoer richting ons hostel. Veilig thuis! 
Het prachtige Nusa is een kadootje van deze reis. We gebruikte dit eilandje immers als doorreispunt. We startten deze tocht bij een mega zeewierplantage. Met een mangrove-bootje vaarden we langs de mangrove bomen en huisjes op palen met hier en daar een kano voor de deur. En na een prachtige tien minuten mochten we overstappen. 
Op het dek van de boot lagen we een paar grote stappen van twee grote boxen. Met hippe housemuziek en koude Bintang, vaarden we zaterdag een super fijne tijd. Een heus Ibiza gevoel werd gecreëerd.
De zon verdween al snel toen we Kuta Lombok omhelsden. Een mooie baai en totaal niet de Kuta van Bali. 
Een kleine jamsessie in Rasta Warung is het toetje van de dag. 
Op een scooter naar Gerupuk. Een surfspot in de buurt. Met een gids en een bootje over het wederom prachtig blauwe water. Daar spring ik de boot uit met een 6.6 plank. Er liggen een hoop surfers (balen). Toch weet ik zo nu en dan een toch wel hoge golf te eigenen. 
Als onze ochtendactiviteit is afgelopen, lunchen we met uitzicht over de vele bootjes aan het water. 
In de middag scooteren we langs nog een baai. Via een bamboe loopbrug met hier en daar een gat wagen we ons over de rivier. Via een heuvel komen we uit op een klein strandje. Deze is meer voor locals, zo blijkt het wel weer als we op de foto gezet worden. 
Als de donkere deken over ons valt bezoeken we onze vorige spelletjesmaatjes weer. De Heetveltjes zijn ook in Kuta Lombok. In een Warung eten we net even te pittig en de rest van de vrijdagavond vullen we met spel en plezier. 
Zaterdagochtend rust. Het is toch wel fijn om de rust te bevestigen. Een naar alcohol geurende man brengt mij (merel)  een ruime 2,5 km naar een afgelegen plaats. 
De perfecte plek om een yoga les te volgen is gevonden. Boven op een berg staat een open hut van bamboe. De yoga matjes in de kast, een grote gong aan de zijkant en het uitzicht op het eiland en de zee vertellen mij dat dit een bijzondere les gaat worden. Wanneer het Balinese slangenmeisje (ze was echt te lenig voor woorden) de gong aanslaat begint de les. We zijn met zijn drieën en er is dus echt tijd voor persoonlijke begeleiding. Wat een ontspanning met dit uitzicht en het geluid van de omslaande golven! De spierpijn van de volgende dag is het dan ook dubbel en dwars waard!
Die middag arriveren we, inclusief engeltjes op onze schouders, te Gili's. De taxirit heeft onze levens even lekker op het spel gezet. Maar ja, we zijn er. Helemaal gezond nog.
Op de dag van de heer gaan we naar de onderwaterhemel. Met een bootje en grofweg 40 toeristen jumpen we van de boot. 
Daar Samantha en ik dit al eens eerder hebben ervaren, besteed ik dit stukje tekst even uit aan Merel.
Dat het water hier prachtig is met haar azuurblauwe kleur dat had al wel opgemerkt, maar dat er daar nog een geheel andere wereld is dat wist ik nog niet. Toen ik het water in plonste en met mijn snorkelsetje de eerste blik wierp voelde het alsof ik beland was in de film Finding Nemo. Wat is het hier onder water waanzinnig mooi! Ik heb nog nooit zoveel gekleurde visjes gezien en al dat koraal, wauw! Ik raakte niet uitgekeken en droomde weg in deze onderwaterwereld. De snorkel-gids haalde mij uit mijn droom met veel gebaar, hij had een gave vis gezien. Dit was de bubbelvis en hij had hem ondertussen ook al in zijn handen vast, stoer vroeg ik of ik ook even mocht. Na de bubbelvis gingen we op zoek naar de schildpadden. Ik zorgde ervoor dat ik dicht bij de gids bleef want ik had al door dat hij precies wist waar hij zijn moest. Al snel zagen we de eerste twee schildpadden ver weg op de bodem. Toen ik dacht dat dit mijn schildpadden ervaring dan wel zou zijn gingen we opeens de andere kant op en zwom (stond) ik oog in oog met een andere schildpad. Wat een bijzonder dier, zo rustig en relaxed als die zwom, we moesten wel even voor elkaar uitwijken want meteen de eerste keer een schildpad aanraken dat ging me nog even te ver. 
In de avonden mochten we nog even genieten van de barretjes. Daarna onder de lakens..