Wat weer gezien enzo

Alweer 27 juli. Deze maandag wordt gevuld met fietsen en snorkelen. Na de magische ervaring wilden we meer. 

We namen de ietwat te kleine fietsen met een mandje voorop. Na een paar minuten fietsen stapten we af. 
Over het warme zand snel naar de kleine eenmansbar. De reggae deuntjes en een chiller van een gozer wachtten al op ons. 
"Just swim and swim then to the right" Zegt de vriendelijke knul. 
Braaf voeren wij zijn instructies op. Als ik een grote hoeveelheid lucht in mijn longen prop en vervolgens een paar meter daal "sta" ik oog in oog met een schildpad. Licht geschrokken zoek ik Michael op in het water en wijs hem erop. 
Michael, die inmiddels een nieuw lievelingsdier heeft ;), zwemt er snel op af. Van een afstand lijkt het net of hij nog maar minder dan een meter van het prachtdier af is.
Door mijn duikbril zie ik nu veel en tegelijk ook maar heel weinig. Blauw, schildpad en Michael. 

De toeristen, wij dus ook, zijn eigenlijk fataal voor het eiland. Dat blijkt wel als we fietsen. Deze route hebben Sam en ik nog geen twee jaar geleden ook gefietst. Toen met veel meer groen, zonde. 
We maken nog twee stops en eindigen weer bij bar nummer één. Hier spotten we weer een handje vol schildpadden en drinken we op elke nog een Bintang. Ach, vakantie. 

Met een Nederlands stel gaan we van dag naar nacht. In de avond ontdekken we weer wat voer op de drukke maar oh zo gezellig Pasar malam. 
De geuren van BBQ-vis, stoofpotjes en zweet vervelen niet. Het totaal met toeristen gevulde plein leeft. 
Het toetje nuttigen we in de Sama-Sama bar met als slagroom de akoestische liederen van de band. 

Dinsdag heeft meer letters dan dat wij gedaan hebben. Lekker van niets genoten. Toch kan je ook heel dankbaar zijn met niets. Zo dankbaar
Met Michael start ik in een team in de plaatselijke spelletjes hal. Terwijl er rechts van ons een duel plaatsvindt tussen Nederland en Duitsland doen wij de jongens tegen de meisjes. De hal heeft veel muziek en er is een veilige spelklimaat. Waar juichende teams elkander omhelzen en balende teams hun verdriet wegdrinken. Nu helpt alcohol wegdrinken van verdriet natuurlijk niet, maar dat doet melk ook niet ;) 
Wij gaan nu ook los. Het beerpongen is begonnen. We wisselden van teamgenoten tot elke combinatie zijn kans kreeg. Samantha won geen enkel potje. 
Met een bootje varen we naar Gili air. Hier geen beerpong, non-stop barren en gezeur. Gewoon een Homestay en een strand. Als we aanmeren komen we bekenden tegen uit Zwaanshoek. Dus wel toeristen hier. Alleen maar leuke. 

Met temperaturen ver boven zweetniveau sjokten we het eiland over. Over de zandpaden langs de hoge palmen met hier en daar een bruine koe. Het duurde even aangezien het ook hier wel hoogseizoen is. Uiteindelijk had het zo moeten zijn. Sunsetboulevard geeft ons onderkomen. 
Michael en ik gaan op snorkelavontuur. Wat een pesttrip was dat zeg! 
Een vervelende 50 meter door het water (kniehoog diep) bezaaid met rotsen. Als we eindelijk zwemmen kunnen vinden we gestorven koraal (Simone waarschuwde ons al).
Er uitgaan was nog verschrikkelijker. Een vloekende en vallende Michael in de branding tussen het dode koraal was eigenlijk mijn hoogtepunt. Met kapotte voeten liggen we eindelijk op ons gat. Bintang. 
Mijn voeten krijgen later die dag wat zij verdienden. Een voetmassage inclusief wat extra zorg voor teen en nagel :). 
Volledig betoverd door de rust, de ondergaande zon en het witte strand liggen we de tot het slaaptijd is. Ik besluit om mijn ogen op het strand dicht te laten vallen. Klam en met een houten reet sjok ik onder duizenden sterren naar het matrasje onder de klamboe. Punt. 

Op naar Bali. Met een bootje wat later dan in het schema was opgenomen dan toch naar Ubud. 
Eindelijk weer barren. Het heeft toch zeker 24 uur geduurd voor we weer in een bar mochten genoegen. 
In de Laughing Buddha trakteert een soulband op was heerlijk Tina Turners, Aretha Franklyns en meer. 
 
 Goed, Monkey forest. De ochtend begint al met aap. Als Merel even niet oplet tijdens het ontbijt verdwijnt er een stukje fruit van haar bord zo de maag in van het dier. 
Eenmaal in het park, na toch wel een wandel van 20 meter, hoor ik Michael met een beetje angst in zijn stem tegen de meiden zeggen: 'oké, niet in paniek raken, wat er ook gebeurt, nooit panieken' 
Baby's, pubers, oudjes, alle vormen en maten klauteren om ons heen. Als ik net een baby gefotografeerd heb en twee stapjes naar achter doe sta ik per ongeluk op een grote goedzak. Zijn ontspannen humeur veranderde direct. Vel rende hij op mij af met zijn tanden mooi geshowd. Niet in paniek raken dus. 
Met een hartslagkwadraat snel weg van die aap. 
In de middag gingen we Meddie, de gids, mee naar een waterval. 
Hij stopte eerst bij een atelier. Hier bewerkte men hout. Prachtige meesterwerken worden hier geboren. Met open mond bewonderen we de beelden die wij toch echt niet gaan kopen. 
Vlakbij de waterval bevindt zich een fruitplantage. Langs de Cacaoboom, de kaneelplant, de papaya, de ananas, de koffie, de rijstvelden en de vruchten die ik vergeten ben mogen we zitten om te proeven. Omgeven in een prachtige tuin gaan maken Michael en Merel nu ook kennis met de heerlijkste theesoorten en de aparte koffies. Afsluiten doen ze uiteraard ook met een heerlijk schijtkoffie. Die van de Luwak. 
Dan eindelijk de Tegenungang waterval. Stukje dalen, wankelen over wat losse stenen. Plons. 
Onder die heerlijke harde watermassa zoeken en vinden wij verkoeling. In de oase van palmen, rotsen, kletterende watervallen en onder een regenboog geven Merel en ik elkaar nog even een dikke HIGH-FIVE!! (Leef!). 
Terug in Ubud. Komen we bij. Bij het zwembad een boekje lezen, shoppen, wijn drinken, ieder z'n ding. 

Om 19:30 gaan Michael en Merel naar het theater. Sam en ik kende de traditionele dans al en besloten om een biertje te gaan drinken. Ook al ken ik dat ook al, maar ach! 
Terug naar Kuta. Zaterdag is echt de bijkomdag. Ik huur een board en ga surfen en in de avond genieten we een barretje. 

Zondag is het dan echt gebeurd. Merel, Michael en Samantha hebben gesurfd. Als echte waterratten controleerden zij de golven. Hilarische valpartijen bleven uit. Het zit echt in hun bloed. Stoer.