Een goede eindshow? (4 november 2013)

Ongelooflijk, Ja dat was het weekje zeker. Nu, maandag, even bijkomen. Een dagje dat ingevuld wordt met niksen. Helemaal niets. 
We hebben nu vijf dagen wildernis achter de rug. En ja dat zijn wij  twee westerlingen natuurlijk niet gewend. Om te schamen daar waar anderen toeristen gerust een paar weken pakken, maar goed. Totaal gebroken starten we een nieuwe week. Perfect om de straat waarin wij verblijven niet uit te komen. 

Ik ga boodschappen doen, mijn telefoonscherm laten maken en ik bekijk het Nederlandse nieuws op uitzendinggemist en spontaan ontstaat er aan weerszijde van mijn mond een krul. Eigenlijk mis ik het allemaal niet! 

De dinsdag is anders. We lopen de stad in en hebben duidelijk een missie. We moeten slagen. Een Lonely Planet kopen, een zwarte markt bezoeken en een nieuw slotje voor mijn backpack. 
Helaas, een andere backpacker, een nationale feestdag en een onderhand vervelend humeur hebben roet in het eten gegooid. Missie gefaald. 

De dinsdag- op woensdagnacht is verschrikkelijk. We merkten al eerder dat ons hotel ook populair is bij het uitgaanspubliek. Deze nacht ook weer raak. Als ik comateus voor het eerst lekker lig, mede dankzij mijn eigen luchtbed daar waar de veren uit het matras je ingewanden pletten, begint de ellende. 
Laat ik maar zo zeggen, twee anderen hebben naast ons duidelijk een leuke nacht. Pff...

Ongemakkelijk en met (figuurlijk dan) moordneigingen ontwaak ik. De laatste dag in UB. Eindelijk. We nemen het er even van. Lekker lunchen, souveniertjes kopen en inkopen doen voor weer een etmaalPLUS treinreisje. Ditmaal met als eindbestemming Beijing. We kunnen niet wachten. Spannend. 

Weer het heerlijke gevoel als ik opsta. Vandaag, donderdag, gaan we treinen. 
Naar China via de midden Gobi! Gaaf hoor. 
Het is net zes uur geweest als wij tweeën buiten staan te wachten op onze transfer. De contactpersoon informeert ons over de tickets. 'We zitten niet bij elkaar in een coupe?!' Concludeer ik vragend. 'Nou ja zeg!.' Gooi ik er nog achteraan in het Nederlands, ochtendhumeur. 

Een beetje beduusd gaan we aan boord. Als we allebei ons eigen coupeetje bekijken en het tot ons nemen wordt het al snel duidelijk, dit valt allemaal wel mee. 
Als er groepjes Nederlanders binnenstrompelen merken we direct dat het een gezellige boel zal gaan worden. Sam met drie gasten (Rogier, Mylos en Stefan) en ik met twee meiden (Bo en Dali) uit NL een Mongool (onze privé Chengiz)
Als we UB uitrijden mogen we nog genieten van wat laatste bergen alwaar het landschap snel overgaat in vlakke drogen steppe. 
We passeren een paar kamelen als we met z'n zevenen een paar Vodkas en biertjes achterover werken. Een gezellige en mooie reisdag is voorbijgevlogen als we de grens bereiken. 
Eerst de paspoorten aan de Mongolische douane afgeven dan komen de Chinese aan de beurt en uiteindelijk gaan we van onderstel verwisselen. Al met al een goede negen uur tijdverdrijf. 
Midden in de nacht zetten Bo, Dali en ik onze eerste stapjes in China en weer snel terug in de trein terwijl een koude rilling over mijn lichaam paradeert. Het grensstation trakteert ons nog even een paar klassiekers van Beethoven als we de ogen sluiten en eindelijk weer normaal rijden. 
Wakker worden we echt niet comfortabel. Eigenlijk gewoon ijskoud. Chengiz niet aan het gesnurk te horen. 
Ontwaakt en wel vertelt Chengiz ons waar en wanneer we foto's moeten schieten. Hilarische laatste paar uurtjes op de onvergetelijke Trans-Mongolie reis. 

Een beetje regenachtig is het al wij Beijing  voor het eerst bewandelen. Desondanks een apart idee dat we hier mogen zijn. Weer een hoofdstuk van deze trip gaan we hier afsluiten. 'Highfive!' Zeg ik trots tegen Sam. Dit is een eindbestemming. De eindbestemming van deel twee. 

In een te luxe auto over te lekkere nette wegen worden we getransporteerd naar ons hotel gelegen in een hutong. De hutong verkennen we op zaterdag. Veel
Kleine straatjes met overal zaakjes om wat eten te scoren en of souvenirs te kopen. 

Met het aanbreken van een nieuwe dag staan we op. Op naar "births nest" het olympisch stadion van Beijing 2008. Enorm, modieus, groots en prachtig. De constructie is fascinerend en de omgeving modern ingericht. De binnenkant van het stadion idem. Nog voor we de ochtend vandaag voorgoed vaarwel gezegd hebben zijn we al weer zittende in de metro. We hoppen ons redelijk vertrouwd en ervaren door de aderen van stad. Zij is vriendelijk en veilig. 

De verboden stad ontdekken doen we met gps-apparaat. De eerste twee pleinen zijn immens en vol met Chineesjes. Verder zijn het voor ons vooral de geweldige gebouwen, straatjes en boompjes die ons interesseren. Vooral terwijl het apparaat  ons de verhalen bij de bijbehorende plaatsen geeft. 

Met het bekende clubje van de trein gaan we eten en stappen. We eten (natuurlijk) eend, tofu, vis en rijst. De obers weten zich geen houding aan te nemen met een club als deze. Lief glimlachen en zwaaien. 
In een straat vol met barren en winkeltjes nemen we ons alcoholische dessert. Een aantal kroegen en een club, genaamd Dada Bar, later eindigen we diep in de nacht voldaan en misschien ietwat beschonken in het nest.

Ietsie pietslie later dan gehoopt gaan we op zondag naar het zomerpaleis. 
Als we een kaart in het Chinees kopen moet ik echter concluderen dat er totaal geen vooruitgang te merken is. Ik spreek toch geen Chinees. 
Gelukkig zonder smog zetten we de eerste stapkes in dit beeldschone gebied. Via het theaterplein, een heuvelweg en een lange corridor komen we in de toren. Het paleis is werkelijk met zorg gemaakt geen hoekje is afgeraffeld. Vanuit de toren zien we het  door de zon blinkende water met daarachter de groene bossen en de hoge bergen aan de horizon rechts en de skyline van Beijing links. Inmiddels is de temperatuur zo aangenaam geworden dat we rondlopen in een T-shirt. Eindelijk weer!
Een paar uur slenteren we langs het water en naar het eiland. De leeuwenbrug (zo noem ik hem maar even) is werkelijk een attractie voor de Chinees. Als Sam en ik vragen 'youLL take plicture?' wordt er niet alleen met mijn camera een foto gemaakt. Nee, zo'n tien andere lenzen zijn ook op ons gericht. Ongemakkelijk en ook wel weer koddig ;). 

De eindshow van onze reis deel 2. Vandaag, maandag 4 november, redelijk vroeg opgestaan. Naar de muur, die maue, the wall!! 
Om 12:00 scherp rijden we weg van het busstation. De bus ansicht ook een hele beleving. Breder dan gewend, een driepersoonsrij en een tweepersoonsrij. Blèrende verkopers en toeristen. Allemaal Chinees. 
Aangekomen bij een van de meest populaire delen van de muur nemen we voor het gemak een kabelbaan omhoog. De bergen, de zon en de mensen ze zijn me allemaal even lief. Gelukkig en tevreden klimmen en dalen we verder. Als ik last begin te krijgen van mijn linkeroog en van de wijsvinger op de rechterhand is de zon inmiddels gestart met zijn aftocht. Voor ons tijd om te gaan.
Moe maar voldaan sluiten we deel twee af. Een fantastische ervaring en de basis rondom de reis der reizen. We maken ons nu klaar om weer door te gaan. Door naar Xi'an. 

De horizon verbreden. Laten verleiden door al het schoons ons kruist. 

Nog een Tsingtao voor het slapen, vanuit een levendige avondstraat een gLoet!!