Een mooie week? (9 september 2013)

Ongelooflijk. Wanneer ik zeg:"wat ontzettend mooi is Budapest" 
Zeggen er veel:"ja dat zei ik je toch!" 

Als je ergens een hoge verwachting van hebt dan moet het wel echt fantastisch zijn wil het die verwachting overtreffen. 

We duiken het centrum in en eindigen, niet geheel vanzelf, in een relax hostel aan de overkant van de gellért heuvel bij de oude stadsmarkt. Váci utca. Je kan het slechter treffen. 

De avond valt, vroeger dan in NL, de lichtjes gaan aan. Terwijl de stad langzaam de lichten aandoet lopen wij langs de Donau. "Wauw!" Is hetgeen we blijven herhalen. 

Stevig ontbijten, veters strak gestrikt, broek omhoog opgerold, trui om mijn middel, water, fruit en een müslireep in het rugzakje. 
Ooit liep ik er als toerist een stuk hipper bij. Maakt niet uit.  We klimmen, zien en genieten. We dalen, zoeken en vinden. 
Zo bezoeken we vandaag de "hoogte"punten in Buda. (Buda het stadsdeel op de bergen). Als we staren zien we twee keer blauw. De lucht als plafond boven de stad en de aorta van de stad. De Donau. Vanaf deze zijde blijf je toekijken op Pest met het parlementsgebouw en de velen kerken. Daar gaan we morgen dan maar heen. 

De oudste metro op vaste land van Europa. Dat moeten we maar even bekijken. Met een dagkaart ontdekken we de onbekende stukken van de stad.  Nu zonder klotsende oksels en de aroma's van deodorant en zweettinten. 
Vanaf het busstation, waar we later afscheid zullen nemen van Budapest, naar het stadion. Dan naar ondergronds door naar een oud Treinstation. Als eindbestemming  hebben we Margetsziget, een eiland op de Donau, waar we ons bevinden tussen de Hongaarse yuppen. Hier een kleine wandel en een lekker lees- en drinkmoment. 

Een grote grijns op mijn gezicht. Zo op reis ga je toch meer kijken, beleven en genieten dan dat je eigenlijk doet. 
Terwijl een vader in het Hongaars zijn zoon toeroept zie ik het jongetje rennen met een niet vliegende vlieger. Ik betrap mezelf erop dat ik geniet. Geniet van de stad en geniet van de kleine jongen spelend met zijn vader. Mooi. 

In de levendige straat waar wij ons onderdak gevonden hebben is het de muziek van de violist die de Bourgondische leefstijl van deze stad elke avond ons weer trakteert. 

Met de ramen open luister ik en laat ik het mooie geluid mijn trommelvliezen bewandelen. Ik me overgeef aan de nacht. 

Afscheid nemen we   donderdagochtend. Op het busplatform waar wij moeten zijn staat toevallig een Roemeens volkswagenbusje. Het busje, kleiner dan de Zwaanshoeker buurtbus, staat op de plaats waar wij over twintig minuten een grote bus moeten nemen. 

"Daar heb je onze bus Sam!" grapte ik flauw.  

Al wachtend in het zonnetje ons ontbijtje smullen stapt er een klein vrouwtje op ons af. 
Met een Oost-Europees accent vraagt ze ons: "yuu gow toe Oradea Romania  ?". 
"Uhm jeszz?" Antwoorden wij. 
"Diss is yor mini-bus" zegt ze met een glimlach. 
".."  Antwoordde ik in mijn beste sprakeloosheid. 
Zo werd een flauwe grap de realiteit waarheid. 

 Op naar Roemenië. Vele waarschuwingen krijgen wij op ons afgeschoten. We gaan het mooi zelf ervaren!  

De paspoorten zijn oké en we bevinden ons nu in het Roemeense rijk. Oradea. 
We verblijven in Oradea alleen de middag. Waar we om 20:33 de nachttrein nemen naar Brasov . 
Een fijne stadswandeling laat ons de rivier zien, de citadel bekijken en de schattige straten genieten. 
Als we een drankje drinken komt er een schattig ventje aanlopen. 
Terwijl hij onze kant opwandelt realiseer ik me dat tien procent van de mensen in Roemenië bestaat uit Roma's. Sommige hebben het goed maar een groot deel heeft het niet zo best. Ook dit schattige ventje. Met pijn in mijn hart negeer ik het ventje terwijl ik naar zijn bebloede en vuile handen kijk. Dan hoor ik achter me de ober schreeuwen en klappen. (Alsof de duiven weggejaagd worden zo benadert de ober het kindje.) Dit is hoe de Roemeen de Roma dus ziet. Verdrietig. 

In de ochtend zien we de zon opkomen en de eerste zonnestralen verlichten de mist. Rijdend door het berglandschap van de karpaten. 

Brasov binnenrijden. Het is inmiddels 07:00 en het station is al aardig levendig. Echter, geen blanke Roemeen te vinden. In een soort van hol der Roma's zoeken we koffie. 
Het cafeetje op het station is erg druk. Anders dan de gemiddelde cafeganger om ons heen nemen wij koffie ipv bier. Kennelijk is het hun cultuur. Zelf sta ik graag open voor andere culturen maar mooi dat ik pas voor deze keer.
Brasov verkennen we door met een lift de berg op te gaan. De wolken trekken langzaam weg en de wandeling bergafwaarts tussen de bomen wordt mooier en mooier. De kleine zonnestraaltjes vinden hun weg tussen de takken en de bladeren van het erg dik beboste bos. De eekhoorntjes rennen wat over en weer. Al met al en mooie wandeling. 

Bij de overgang van ochtend naar middag neem ik dan eindelijk een biertje. 

Nu wordt het ons echt duidelijk. De bedelaars, hoe triest ook,  je moet ze negeren. De te jonge moeder met de kleine kindjes (die niet op school zitten maar hier rondstruinen), negeren. 

Wat een mazzel! Vandaag begint hier het oktoberfest. 
Na wat twijfelen, piekeren en afwegen besloten we toch na een ruime halve seconde om mee te gaan doen met de bierdrinkende menigte op het grote plein. 
Mooi die gezelligheid. De Duitse smartlappen, Roemeense Gipsy muziek en nog twee Turkse Tarkan songs!! 
Dus.  Het hostel blij en wij blij, we blijven nog een extra nacht. 

Vlad Dracul, voor velen graaf Dracula (Bedacht door Bram Stoker).  We bezoeken "zijn" kasteel. In Bran, een middeleeuwse stad op een heuvel tussen prachtige bergen staat het gebouw. Indrukwekkend en ook wel apart. Dit gebouw bekend van strips en films nu in het echt. Totaal niet angstaanjagend. Eerder super vredig en gemoedelijk. De dag wordt afgesloten met een.. Na ja,  oktoberfest! 

Zondag / bijkomdag. Met de fiets sportief het dal door. Als we arriveren bij onze bestemming realiseren we ons direct. Dit is prachtig. De rosten, het park, de wandelroutes en het beekje. Een prachtige bezigheid zo op zondag.  Vroeg het nestje opzoeken. Morgen, maandag 9 september, al vier mooie weken onderweg, gaan we naar "het mooie?" Bucharest. 

Boedapest mooi, Brasov mooi, weten dat dit een mooie week is. Mooi nooit meer vergeten !